31/03/2018
W medycynie weterynaryjnej, tak samo jak w medycynie ludzkiej, zdarzają się bardzo rzadkie przypadki, przypadki na które trzeba być gotowym i pamiętać o ich objawach, mimo iż czasami latami można nie mieć z nimi do czynienia. Takim przypadkiem okazał się Simir, piękny Rhodesian Ridgeback, który pewnego styczniowego poniedziałku był jednym z ostatnich pacjentów na poczekalni, a jego właściciel, choć mocno zaniepokojony jego zachowaniem, wcale nie przeczuwał, że coś zagraża jego życiu. Rano pies czuł się bardzo dobrze, ale po zjedzeniu kości pojawiły się u niego silne wymioty i prawdopodobnie to one były przyczyną ostrego skrętu śledziony, do którego doszło u Simira. W gabinecie okazało się, że pies jest we wstrząsie. Po wstępnej stabilizacji pacjenta wlewami koloidów i lekami wykonaliśmy USG jamy brzusznej, które wykazało bardzo silne powiększenie śledziony. Wszystkie objawy sugerowały skręt śledziony, dlatego musieliśmy działać szybko i jeszcze tego samego wieczoru pies przeszedł zabieg usunięcia śledziony (splenektomii). Simir dzielnie zniósł znieczulenie. Po zabiegu przez 5 dni był monitorowany pod kątem powikłań, które niestety nie są rzadkością po tego typu zabiegach i często kończą się nagłym zgonem pacjenta (uogólnione śródnaczyniowe wykrzepianie, tzw. DIC, zapalenie otrzewnej, anemia, rozszerzenie i skręt żołądka). Codziennie, czasami nawet 2 razy dziennie, wykonywaliśmy kontrolne morfologie. U Simira parametry czerwonokrwinkowe zaczęły spadać dopiero dwa dni po zabiegu. Wymagał przetoczenia krwi. Na szczęście po jednorazowym przetoczeniu prawie dwóch jednostek krwi parametry czerwonokrwinkowe wzrosły. Po kilku dniach zaobserwowaliśmy też silny wzrost liczby retikulocytów, czyli młodocianych form krwinek czerwonych, a to oznaczało silną regenerację! Tak dokładny monitoring pacjenta umożliwił nam nowoczesny aparat hematologiczny wykorzystujący technologię laserowej cytometrii przepływowej. Mieliśmy pewność co do dokładności i wiarygodności wyników. Do skrętu śledziony dochodzi najczęściej u psów dużych ras z głęboką klatką piersiową. Polega na skręceniu się naczyń tętniczych i żylnych narządu wokół własnej osi. W pierwszej kolejności zapadają się żyły, dlatego krew w dalszym ciągu jest doprowadzana tętnicami do narządu, ale nie może już z niego odpłynąć. Krew gromadząc się w śledzionie, powoduje jej znaczne powiększenie i powstawanie mikrozakrzepów. I to właśnie sprawia, iż usunięcie skręconej śledziony jest o wiele trudniejsze niż tradycyjna splenektomia i niesie ze sobą ryzyko licznych powikłań. Od zabiegu minęło już wiele tygodni, Simir czuje się dobrze. Ogromnie się cieszymy, że udało nam się pomóc i bardzo dziękujemy właścicielom za zaufanie.
